Van Villarmentero de Campos naar Calzadilla de la Cueza.

Met eem kleine omweg door eigen schuld, werd het vandaag 30 km. Een barre tocht, opstaan met het ijs op de ramen. Bij vertrek om 07.00 uur scheen de zon maar zowel noord als zuid waren er zware buien zichtbaar. Je kan hier de mooiste regenbogen zien. Het is echter bar koud met 3 a 5 graden en een koude westenwind kracht 4 a 5 denk ik, tegen. Overal in Spanje valt sneeuw in de bergen, wij hadden vandaag regen en hagel. Al met al niet echt de weersomstandigheden die ik me had voorgesteld. Ik zie net op TV dat het de komende nacht weer gaat vriezen.

De eerste 10 km gingen door het zelfde landschap al gisteren. De stad Carrion de los Condes heeft een slechte naam, omdat het verhaal gaat dat er twee graven woonden die het op de spaanse nationale held El Cid gemunt hadden. Ik kwam er alleen maar vriendelijke mensen tegen, onder andere een echtpaar uit Nijverdal op de fiets. Wel liep ik hier dus verkeerd zodat ik op de N 120 terecht kwam. Een einde verder op ben ik een weg naar rechts ingeslagen en kwam na 2 km weer op de camino.

Hierna kwam het nog slechtere weer, regen, hagel, poncho aan, 18 km rechte weg zonder huizen, zonder schuil mogelijkheden, afzien dus. Deze etappe geeft tijd tot nadenken en dat gebeurt dan dus ook. Eindeloze vlakten en velden, onderweg stak ik de Cañada Reales over, een oude veedrijversroute die vroeger werd gebruikt om het vee uit Andalusie en de Extremadura naar het noorden van de provincie Leon te drijven om het vee in de zomer iets te grazen te geven. Dit is heel mooi in het landschap te herkennen en tegenwoordig groeien er zeldzame bloemen.

Eerder deze week in Hontanas was een begrafenis. De kist werd uit huis gedragen en voor de deur op schragen gezet. De Pastoor en het hele dorp er omheen. Indrukwekkende gebeurtenis. Na het zegenen ging, de kist voorop, gedragen door familie en het hele dorp er achter aan naar de kerk. Alle pelgrims op de terrasjes gingen staan en het werd heel stil. Zo was ik ineens weer in de gewone wereld maar wel heel bijzonder.

Eergisteren kwam ik een vrijgezelle man tegen uit Gelderland zal ik maar zeggen. Hij vertelde mij dat hij dit jaar voor zich zelf had besloten de Camino te willen gaan lopen. In zijn voorbereiding vertelde hij dat ook aan zijn broer uit Friesland. Die werd daar wel enthousiast van. Die broer besprak het met zijn vrouw en "hij mocht". De broers zoudn dus samen gaan. In één van de eerste etappes kwamen ze een vrouw tegen, ook uit NL, die vooral de broer wel aardig vond/vindt. Kortom de drie gingen samen verder. De vrouw is nog al van het regelachtige type en communiceert voornamelijk met de broer. De man die mij zijn verhaal vertelde en dus het initiatief nam voor hemzelf, sjokt er achter aan. Ik ben vanmiddag zo vrij geweest hem te vragen of dit nou was wat hij zich er van voorgesteld had. Zijn antwoord was nee. Ik heb hem geadviseerd zijn eigen camino te lopen, anders krijgt hij er spijt van. Ben benieuwd wat hij gaat doen.

Wordt vervolgd, ook namens de koekoek, hij was er heel even vanochtend.

Groet, Theo.