Santiago de Compostela

Het was nog een lange wandeling gisteren, op papier 22 km, volgens de paaltjes die hier in Galicië aan het pad staan, zouden het er maar 19 zijn, in werkelijkheid leek het wel of er geen eind aan kwam. Letterlijk en figuurlijk de laatste loodjes die het zwaarst wegen. Het eerste deel van de wandeling ging nog door mooie natuur, eukalyptus bossen afgewisseld met andere boomsoorten en open velden. Als hout liefhebber ben ik hier in Galicië wel aan mijn trekken gekomen. Enorme bossen die heerlijk geuren en waar je met plezier doorloopt. Na de bossen liep ik rond de luchthaven van Santiago en dacht ik al snel in de buitenwijken van de stad te komen maar dat duurde toch nog geruime tijd. Bovendien dacht ik dat het allemaal een beetje bergafwaards zou gaan maar ook dat viel tegen, er zaten nog verschillende steile klimstukken in dat laatste stuk. Bij het monument op Monte de Gozo zag ik voor het eerst de stad in de verte liggen maar nog steeds niet de kathedraal. Eindelijk liep ik de stad in, struikelde vlak voor het bord langs de weg met de plaatsnaam Santiago er op waar iedereen van iedereen foto´s maakte. Even later belde Wilma, weliswaar op een heel druk punt waar een rotonde overgestoken moest worden, maar ik vond het geweldig om daar haar stem te horen. Zo liep ze een klein stukje mee in de laatste kilometers. Door een misverstand bij mij heb ik dat contact niet hersteld toen ik bij de kathedraal aan kwam en was zij er niet bij op dat moment. Zij heeft het mogelijk gemaakt dat ik dit nu allemaal beleef en daar ben ik haar heel erg dankbaar voor en liefde voor verschuldigd.

Na aankomst gisteren eerst de Compostela opgehaald bij het Pelgrimsbureau. Heel trots natuurlijk. Dat duurde wel een hele tijd want het is heel druk op dat bureau. Daarna het besproken hotel opgezocht en dat had ook nog al wat voeten in de aarde omdat het huisnummer op de reservering niet klopte. Later bleek dat ik al 3 keer langs het hotel was gelopen maar aan de andere kant van de straat.

Gisteravond wat Tapas gegeten op een terrasje, geweldige ervaring om daar allemaal bekende gezichten tegen te komen die ik onderweg ook ben tegen gekomen, of mee gesproken heb. Mooie ambiance.

Vanochtend eerst wat uitgeslapen, gek om niet de rugzak te hoeven pakken en de wandelschoenen aan te trekken. Ontbeten en naar de Pelgrimsmis. Die begon om 12.00 uur maar om te zitten moest ik er om 11.00 uur al zijn. Ik ben niet katholiek maar deze dagelijkse mis wordt helemaal opgedragen aan de pelgrims en dat geeft toch een heel bijzonder gevoel. Aan het einde worden de pelgrims bewierookt door het zwaaien van een groot wierookvat door de hele kerk, hij gaat echt van bijna plafond aan de ene zijde naar de andere. Daar hield ik het niet droog bij, dit was voor mij echt het einde van de tocht. Heel bijzonder ook dat er in de mis een moment is dat alle pelgrims elkaar feliciteren, omhelzen met het realiseren van de wandeltocht. Pelgrims van alle nationaliteiten die verbroederen, heel erg bijzonder.

Vandaag is Alpe d´Uzes, in gedachten ben ik ook bij Johan Veenstra en de zijnen.

Ik blijf hier nog een paar dagen, dus er volgt nog wel een verslag.

Groet, Theo.