Ontmoeten, lopen, loslaten en verder gaan.
1 juni 2013 - Palas De Rei, Spanje
Deze wandeling is een belangrijk hoogtepunt in mijn leven. Nog nooit heb ik mij zo in evenwicht gevoeld als nu. Ik zie er zeer tegen op dat het over een dag of wat afgelopen is. Ondanks de verschillende fysieke mankementen blijf ik lopen, hoe moe ik ook ben, hoeveel pijn ik ook heb, ik wil morgen weer verder. Afscheid nemen van de Camino is afscheid nemen van al de mensen die je hier ontmoet en dat zijn er heel veel. Ik wil er nog niet aan denken want gelukkig duurt het nog een paar dagen maar het einde nadert en dat staat me tegen. Hoezeer ik Wilma en mijnheer Jansen ook mis.
Galicie is prachtig, een geweldige wandeling door de natuur. Gisteren ging het voornamelijk door eikenbossen van Morgade naar Castromaior, een klein gehucht zonder internet en zonder tekefoonverbinding. Voor het eerst geenverslag dus.
Een soort pension maar in een zeer koud huis met drie Amerikaanse dames in een andere kamer. Verder alleen een bar in het dorp maar die was dicht. Later kregen we er wel te eten, dus het kwam nog goed. Vandaag van daar naar Palas de Rei. Meer dennebossen ( 7 jaar geleden waren hier enorme bosbranden herinner ik mij. ) geweldig veel bloemen en geurende brem. Palmen en Cypressen, mooie dorpjes en vergezichten. Nog 65 km te gaan. Vandaag ontmoette ik de duitser weer die schilderde in Cacabelos en die ik toen in mijn verslag een verkeerde naam heb gegeven, hij heet namelijk Helmut. Verder loop ik samen met Willy uit Duitsland, Gaby uit Wenen, een (zieke) vader met zijn vrouw en twee kinderen uit Australie, met Anita uit Ulft, met de 3 Amerikaanse dames die ik eerder al noemde en steeds, soms na dagen, kom je dezelfde mensen weer tegen en zo zie je elkaar een tijd niet meer. Het blijft een geweldige gebeurtenis.
Droog weer vandaag en aan het eind van de middag kwam de zon.
Morgen verder naar St Jacob, nog 3 etappes.
Wordt vervolgd, met de groeten van de Koekoek.
Theo
Galicie is prachtig, een geweldige wandeling door de natuur. Gisteren ging het voornamelijk door eikenbossen van Morgade naar Castromaior, een klein gehucht zonder internet en zonder tekefoonverbinding. Voor het eerst geenverslag dus.
Een soort pension maar in een zeer koud huis met drie Amerikaanse dames in een andere kamer. Verder alleen een bar in het dorp maar die was dicht. Later kregen we er wel te eten, dus het kwam nog goed. Vandaag van daar naar Palas de Rei. Meer dennebossen ( 7 jaar geleden waren hier enorme bosbranden herinner ik mij. ) geweldig veel bloemen en geurende brem. Palmen en Cypressen, mooie dorpjes en vergezichten. Nog 65 km te gaan. Vandaag ontmoette ik de duitser weer die schilderde in Cacabelos en die ik toen in mijn verslag een verkeerde naam heb gegeven, hij heet namelijk Helmut. Verder loop ik samen met Willy uit Duitsland, Gaby uit Wenen, een (zieke) vader met zijn vrouw en twee kinderen uit Australie, met Anita uit Ulft, met de 3 Amerikaanse dames die ik eerder al noemde en steeds, soms na dagen, kom je dezelfde mensen weer tegen en zo zie je elkaar een tijd niet meer. Het blijft een geweldige gebeurtenis.
Droog weer vandaag en aan het eind van de middag kwam de zon.
Morgen verder naar St Jacob, nog 3 etappes.
Wordt vervolgd, met de groeten van de Koekoek.
Theo
Maar als je eenmaal thuis bent, verzin je toch iets anders.
Rie
Ik kus je en denk aan je. Wilma
Wilma en Cor XXX
Vol bewondering en met een tikkeltje afgunst, lees ik je verhalen, wat fijn dat je zo kunt genieten en tegelijkertijd afzien. Het is niet voor niets een pelgrimstocht het vergt ook de mentaliteit van een pelgrim en die bezit je. Nog veel plezier op de laatste tochtjes.
Groetjes, Lammy.
Je bent in het zicht van de haven….let op obstakels.
Weer een heel mooi verhaal zal deze verhalen missen als je weer thuis bent.
Doe je best het einde is in zicht.
Groetjes ook aan de koekoek Lineke.
Ik lees uit je erhalen dat je echt aan het genoeten bent. Leuk om te lezen. Voelt heel goed hoe jij vetelt hoe je deze ticht ervaart. Geniet ervan en doe rustig aan zodat je er lekker lang van kan genieten. Ben trots op je zoals je deze trip ervaart.
Dikke kus.
Kobi
Volgend jaar weer een nieuwe toer maken,maar deze keer neemt niemand je meer af probeer die laatste kilometers nog vol te houden
Gr Lies