Cruz de Ferro

24 mei 2013 - Acebo, Spanje

Vanuit Santa Catalina de Somoza (980m) ging het alleen maar omhoog. Eerste Koffie in El Ganso na een uur lopen. Daarna via Rabanal del Camino (1162m) naar Foncebadoñ (1420m). Na het eten van wat fruit, verder klimmen naar Cruz de Ferro op 1504m. De route over deze eenzame Montes de Leon is het mooiste berglandschap wat ik ooit heb gezien. Ja er zijn veel hogere bergen, maar deze zijn paars van de hei en geel en wil van de brem. Er groeien weinig bomen en de meeste die er staan zijn al eens in de brand geweest. Op de toppen om ons heen ligt sneeuw. Het is emotioneel om hier te lopen.

De Cruz Ferro is een houten paal met een IJzeren kruis er op, boven op een hoop stenen. Niet alleen stenen overigens, ook boeken, krukken van mensen, geld, vlaggetjes aan de paal en je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt er wel in die grote hoop. Alle pelgrims laten hier wat achter. als symbool voor de last die ze dragen en waarvan ze zich kunnen bevrijden door hun pelgrimstocht naar Jacobus. Het viel mij overigens wat tegen, veel luidruchtige Italianen op de fiets en ja, je kan er ook met de auto komen, met alle gevolgen van dien. Op de eerste dag van vertrek in Navarrete, heb ik een mooie steen gepakt en meegenomen. Vandaag bij Cruz de Ferro heb ik de steen achtergelaten. Deze steen vertegenwoordigt voor mij de last van mijn leven die ik daar nu symbolisch heb achtergelaten. Dat voelt goed. Ik ga nu verder met mijn leven maar wil, als het even kan geen last meer hebben van een aantal onderdelen van het vorige. Dat ligt nu op die hoop stenen.

Verder gelopen na nog wat dalen en stijgen kwam toch eindelijk de scherpe daling naar El Acebo op 1150 m waar ik nu ben. Soms moeilijk begaanbare wegen en paden, zo nu en dan oppassen met de keien en vooral genieten van de mooie uitzichten. 29 prachtige kilometers, misschien wel de mooiste etappe maar dat moet nog blijken. Ik laat het jullie weten.

Wordt vervolgd, met de groeten van de Koekoek,

Theo.

 

7 Reacties

  1. Jack:
    24 mei 2013
    Benieuwd naar de reden van je emoties in dat berglandschap...
  2. Rob van de Pavert:
    24 mei 2013
    Hoi Theo,
    Anita gaf mij jouw site door. Geïnteresseerd heb ik naar de foto's ( ik herken Anita op de foto van 22 mei in San Justo de la Vega in het kraampje) Leuk de foto's, maar zeker ook het reisverslag. Ik ga de komende twee weken de site regelmatig bekijken. In combinatie met ons telefoongesprek geeft de site mij een beter beeld van de Camino. Bedankt. Geniet en succes de komende dagen. groetjes Rob.( wil je ook Anita de groeten van mij doen)
  3. Theo van Amersfoort:
    24 mei 2013
    Dag Rob,
    Dank voor je reactie.
    We hebben een mooie wandeling, deels samen, deels los van elkaar.
    Groet, ook van Anita,
    Theo.
  4. Theo van Amersfoort:
    24 mei 2013
    De emoties komen, als ik ze toe laat en dat doe ik, door de overweldigende natuur, het mooie weer en de geweldige uitzichten. En natuurlijk omdat ik me geweldig voel !
  5. Lineke:
    25 mei 2013
    Hallo Theo,
    Weer bedankt voor het mooie verhaal ik geniet er steeds weer van.
    De emoties die je hebt lijken mij heel normaal vooral omdat je je geweldig voelt. Veel succes verder en ik hoop dat het mooi weer blijft. Is de koekoek weer terug? Groetjes Lineke
  6. Wilma en Cor Blenk:
    25 mei 2013
    Lieve vriend ik ben druk bezig je camino in een verslag samen te stellen .
    Wat goed dat je zo geniet van je tocht. Bij het samenstellen loop(nou lopen) ik een beetje mee. Het is nog een kleine 200 km naar Santiago je kan het wat rusterger aan doen en wellicht nog meer genieten.
    We denken aan je liefs van Wilma en Cor
  7. Wilma:
    26 mei 2013
    Ook voor Rob,

    Hoe voelt dat zo alleen thuis zonder dat je dezelfde ervaring beleefd, maar aan de zijlijn staat. Ik heb dat ook. Het was wel heel erg wennen, dat hij zijn eigen verhaal maakt waar je geen deel van uitmaakt. Maar ik heb geleerd dat je het ook als thuisblijver los moet laten en je eigen " camino", moet gaan. Vooral als je lang bij elkaar bent dan vraagt dat heel veel energie. Maar, zo denk ik erover, je wordt er zelf ook sterker en anders van. Koester deze weken. Dan hebben jullie elkaar heel veel te vertellen.