Mensen en hun Camino

Vandaag is het precies 7 jaar geleden dat ik in Vezelay in Noord Frankrijk aan de Camino begon, een fijn gevoel vandaag.

Op de Camino tref je heel veel verschillende mensen, van alle werelddelen. Japanners, Chineze en Koreanen uit Azie, Australiers, Brazilianen Venuzuelanen Argentijnen en Colombianen uit Zuid Amerika, Uit vrijwel alle Europese landen en vooral heel veel mensen uit de USA en Canada, de film The Way heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. Zelf heb ik hem nog niet gezien, wel thuis gekregen van mijn lief, maar ik ga hem pas zien als ik terug ben.
De meeste mensen lopen een verschillend tempo. Ik haal mensen in omdat ik sneller loop dan zij maar wordt ook zeñf regelmatig ingehaald door mensen die nog harder lopen. Probeer niet het tempo van een ander over te nemen, want je gaat helemaal kapot. Dat inhalen is een heel ritueel. Het minste wat je doet is goede dag zeggen en buen camino wensen. Soms maak je ook een praatje en dat kan over vanalles gaan. Waar je vandaan komt, over het weer, over al het moois wat er te zien is, tot aan de crisis, de werkloosheid - kortom de hele wereldeconomie aan toe. Een enkele keer zegt iemand helemaal niets terug. Helemaal in zich zelf gekeerd, of luisterend naar muziek op de i-pod. Dat kan natuurlijk ook maar het is minder leuk waar het de ontmoeting betreft. Ik heb het al eerder gezegd, een ieder loopt zijn of haar eigen camino en zo hoort het ook.
Vandaag gestart in El Burgo Ranero, het lemen huis waarin ik sliep met nog heel veel anderen, was heel erg gehorig. Alle ruimten stonden min of meer open met elkaar in verbinding. Dat betekende weinig slaap. 10.30 uur naar bed en 05.00 uur vertrok de eerste al weer. Aan de overkant in het restaurant ontbeten met jus, thee en een pan au chocolade. Voor het eerst was er weinig wind en dat maakte het prettig wandelen. Ik liep het eerste stuk nog over de hoogvlakte en rechts aan de horizon waren de besneeuwde bergtoppen goed te zien. Zelf liep ik ook nog even in sneeuw en ijs dat was blijven liggen na de regen en het onweer van gisterenavond. Eerst 13 km rechte weg naar Reliegos. Daar zijn huizen in de aarde gebouwd. Daarna 6 km naar Mansilla de las Mulas. Een mooie oude stad uit de Middeleeuwen, nog geheel ommuurd. De stad ligt aan de rivier de Esla die ik moest oversteken in de richting van Puente Villarente - 7 km. Daar ben ik in een mooie Auberque met een eigen kamer, heerlijk. Morgen 12 km naar Leon.
Wordt vervolgd, met de groeten van mijn vriend de Koekoek, Theo